top of page

Անանուն օգտատիրոջ հերթական բանաստեղծությունը. Հայաստան

  • Zohrap Amiryan
  • 12 нояб. 2016 г.
  • 1 мин. чтения

Սա անանուն օգտատիրոջ 2-րդ բանաստեղծությունն է, որ նա խնդրում է հրապարակել: Այս բանաստեղծությունը կոչվում է "Հայաստան": Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում բանաստեղծությունը.

ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Որքն կայծակներ զարկեցին,

Որքան ոսոխներ խայթեցին,

Որքան զավակ կորցրեցիր,

Բայց էլի կանգուն մնացիր:

Շատ անգամ ինքտ գերեցիր,

Բայց շատ անգամ էլ գերվեցիր,

Շատ արյան գետեր հոսեցին'

Էլի անկոտրուն մնացիր:

Որքան, որ քեզ մասնատեցին,

Զավակներիցտ զատեցին,

Շատ անգամ գաղտնի լացեցիր,

Էլի անսասան մնացիր:

Ա'խ, որքան վանքեր քանդվեցին,

Ա'խ, որքան զանգեր լռեցին,

Ա'խ, որքան խաչեր պղծվեցին'

Էլի հավատտ պահեցիր:

Որքն ռումբեր որոտացին

Քո բաց գլխին իմ Հայաստան,

Քեզ հիմնովին ավերեցին,

Բայց էլի ոտքի կանգնեցիր:

Ապրել էս դու բյուր-բյուր դարեր

Ու ծնել էս արժանաոր շատ զավակներ,

Որոնք էլ քեզ շահել, պահել

Սահմաններտ էն պաշտպանել:

Ունեցել էս դու Տիգրան Մեծ,

Որ ծովից ծով դարձրեց քեզ,

Ունեցել էս դու Անդրանիկ,

Որ թշնամու ահն էր դարձել:

Ու թե հարձակվեն քեզ վրա

Թշնամիներտ դարավոր

Լավ իմացիր իմ Հայաստան'

Անդրանիկներ ի հայտ կգան:

Դու կաս հիմա ու կլինես

Դեռ կծնես Տիգրան Մեծեր,

Կապրես հազար-հազար դարեր

Թեպետ են քեզնից տարել:

Comments


bottom of page